Zwanger na PCOS – II

ZWANGER ondanks PCOS

‘Ik ben het Brood dat leven geeft’, zei Jezus. ‘Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit dorst hebben.’
Johannes 6:35 (NBV)

Manna; het brood uit de hemel voor de Israëlieten toen zij in de woestijn waren. Zoals beschreven in Exodus 16. Manna; een geschenk uit de hemel in ons midden geboren.

Diagnose PCOS

Een aantal jaar nadat mijn man en ik getrouwd waren kreeg ik last van mijn onderbuik. De huisarts onderzocht mij en dacht aan een probleem in mijn baarmoeder. Ergens vermoede ik dat wel, want in mijn tiener-puberjaren kon mijn menstruatie soms wel een jaar uitblijven. Zoals veel meiden deden in die tijd, was ook ik destijds aan de pil gegaan om regelmaat te krijgen in mijn menstruatie. Na vervolg onderzoek in Erasmus MC bleek ik last te hebben van het Poly Cysteus Ovarium Syndroom (PCOS). PCOS is een hormoonaandoening waarbij de rijping van eicellen niet tot stand komt en het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend is. Artsen gaven aan dat er een medisch traject opgestart kon worden en hormoongebruik mogelijk was om zwanger te worden, maar de garantie op een zwangerschap zou klein zijn. Erg klein.

Geen hormonen in mijn lijf

Nu had ik in mijn puberteit een sombere periode meegemaakt, mede vanwege het gebruik van de pil. Ik gebruikte sindsdien wel een anticonceptiepil, zoals ik net schreef, maar het had wel wat tranen en sombere dagen gekost om een juiste pil te vinden. Om die reden wilde ik liever geen andere hormonen meer gaan slikken. Ik bad: “Jezus, als u de Geneesheer bent, dan wil ik dat geloven en vertrouw ik erop dat U zal voorzien in wat we verlangen.” Ik wilde het niet alleen geloven, maar wilde het wonder verwachten van God. Daarom besloten we om voorlopig geen medisch traject te gaan volgen.

Vasten

Twee jaar na de diagnose we waren nog steeds niet zwanger.  In onze vriendenkring raakten veel vrienden snel in verwachting. Toch was ik in eerste instantie nog niet verdrietig. Ik was vol verwachting, maar ook dankbaar met het leven wat ik had. In die periode was ik in mijn leven met God op zoek naar het belang van ‘vasten’, zoals in de Bijbel beschreven staat. Ik had het weleens gedaan, maar meer vanuit horen zeggen en niet vanuit mijn persoonlijke overtuiging dat het goed was om te doen. In die periode ging ik er bewust over lezen en verdiepte ik mij in het onderwerp. Zo las ik Mattheus 26 vers 41: ‘Waak en bid, opdat u niet in verzoeking komt; de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.’ De tekst pakte mij. Ineens was daar de openbaring voor mij over het belang van vasten.

Persoonlijk woord van God

Herken je dit soort momenten? Dat je het pakt? Het was een persoonlijke rhema woord voor mij: mijn ‘vlees’ ondergeschikt leren maken aan Zijn Geest. Voor mij persoonlijk hield dit in het trainen van mijn gedachten (geest), zodat mijn natuur, mijn ziel en lichaam leren om God te dienen. Mijn gedachten trainen om fijngevoelig te zijn voor de Heilige Geest en Zijn stem te verstaan in plaats van de stemmen die in de wereld laat horen, als 'het is onmogelijk om zwanger te worden'. Door deze overtuiging besloot ik om de daaropvolgende drie maanden wekelijks een dag in de week te gaan vasten. Ik startte op een woensdag. Diezelfde woensdag kreeg ik forse bloedingen en rolden er enorme bloedstolsel uit mijn baarmoeder. Dit was iets dat ik al maanden niet meer had gehad. Ik dacht nog, oh mooi een reinigingsproces doordat ik vast. Zelfs mijn lichaam reageert op het vasten.

Naar de Alpha Cursus

De volgende dag, na mijn werk, begon ik de afwas te doen van de dag daarvoor. We woonden nog in een studentenpand in Kralingen een wijk in Rotterdam. Ondanks dat we getrouwd waren en allebei werkten, leefden we toch nog een klein beetje als studenten. Tijdens de afwas kwam er plotseling een gedachte in mij op. Als een stem, die zei: “Waarom ga je niet bij je man kijken vanavond?” Mijn man sprak die periode steeds vaker. Die avond zou hij spreken bij een Alpha-cursus van een studentenvereniging in Rotterdam over het thema ‘Genezing’. “Ja, maar Heer, ik ben moe. Ik heb gewerkt en morgen moet ik weer werken. Het is belangrijk dat ik mijn grenzen aangeef.”

Ik ging koken en vervolgens eten. Toen kwam er opnieuw een stem in mijn gedachten die zei: “Waarom ga je vanavond niet bij je man kijken? Hij vindt het leuk wanneer je erbij bent.” Ik besloot ervoor te gaan bidden: “is dit van U, of ben ik het zelf?” Ik weet niet hoe, maar gedurende dit gebed raakte ik ervan overtuigd dat ik naar de Alpha-avond moest gaan. Op het moment dat ik arriveerde, stond mijn man al op het podium. Hij deelde over wat er in de Bijbel staat over genezing en bad voor mensen. Na zo’n 45 minuten vertelde hij dat er die dag gebeden was met het team om bepaalde woorden en indrukken. Dat zijn hemelse impressies, woorden van kennis over iets of iemand die door God in je gedachten worden gegeven.

Een vrouw met PCOS

Mijn man sloot zijn preek af met, dat tijdens het gebed er de indruk was er op deze avond een vrouw zou zijn, die onvruchtbaar was. Naast dat hij dit zelf had ervaren in zijn persoonlijke gebedstijd thuis, had één van de kringleiders een beeld ontvangen van een vrouw die naar een zoontje in een kinderwagen keek. Een andere kringleider had het woord ‘PCOS’ in haar gedachten gekregen. Je begrijpt het wel: op het moment dat deze indrukken werden uitgesproken, overviel mij een overweldigend gevoel. Op dat moment brak Ik spontaan in huilen uit en er klonk in mijn hoofd: “Joanne, Ik zie je!” Ik ervoer de diepte van het verlangen naar een kindje voor het eerst heel sterk, alsof ik het eerder niet dichtbij durfde te laten komen. Huilend ben ik naar voren gelopen en deelde ik ons verhaal aan zo’n 60 studenten.

Zwanger door geloof!

Het verlangen naar een kindje, de woorden van de artsen over mijn diagnose PCOS, het uitblijven van een zwangerschap en het vertrouwen in God. Op dat moment wist ik het meer dan 100% zeker: God zou een wonder doen! De twee kringleiders hebben die avond voor mij gebeden met hun handen op mijn buik. Zelf dacht ik dat ik misschien nog wel drie jaar zou moeten wachten. Tegelijkertijd nam ik me vastberaden voor dat deze belofte van vruchtbaarheid niet van ons geroofd zou worden. Ik heb die avond om half twaalf nog een vriendin gebeld om te vertellen wat ik had meegemaakt. Ook vertelde ik dit verhaal vol geloof aan mijn collega’s en een deel van mijn familie.

Drie maanden later waren we in verwachting van ons mooie wonder: Manna Eli. Een onverwachte, weldadige gave van God! Binnen een jaar na die bewuste Alpha-avond werd onze zoon Manna geboren! Een wonder! Jezus zei: “Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben.” Wauw: Manna! God is zo goed!