Nadat onze eerste wonderbaby was geboren vroegen veel mensen om ons heen hoe het nu met ons ging op het gebied van vruchtbaarheid. Want, was ik na mijn bevalling weer in de menopauze terechtgekomen, of niet? Of wij geloof hadden voor een tweede kindje? En of wij aan anticonceptie doen? Laat ik het zo zeggen, zodra Loïs was geboren wilde ik meteen op voor een tweede kindje. Kinderen krijgen is een geschenk van God (Psalm 127:3-4). Dat wilden wij niet tegenhouden. En dat zegt al genoeg denk ik zo, haha. Nu Loïs bijna twee jaar oud wordt en de meiden die samen of na mij zwanger waren ook weer (gemakkelijk) zwanger zijn geworden, begint het bij mij wel te kriebelen om een kleintje in mijn buik te mogen hebben en uit te zien naar een nieuw kindje.
Mag en kan ik opnieuw naar God toegaan voor een tweede kindje?
Ik gun het jou ook!
Een aantal van jullie denken nu wellicht, what?! Hoe durf je daaraan te denken! Jullie mogen ontzettend blij en gelukkig zijn dat je überhaubt een kindje hebt gekregen! Deze gedachtengang snap ik helemaal. Want als je geen kinderen hebt en de reis naar een kind niet zonder slag of stoot gaat, dan wil je niets liever dan een kindje krijgen – al is het er maar één. Dat is ook heel erg logisch en daar is niks mis mee. Een lange tijd heb ik dan ook (onbewust) rondgelopen met de gedachte dat ik niet naar God zou mogen gaan voor een tweede kindje, omdat er zoveel stellen zijn die ik een wonderkindje gun. Want, liever één kindje voor hen, dan helemaal geen.
Maar zou God mij dan meer zegenen dan jou?
Een lange tijd heb ik dan ook (onbewust) rondgelopen met de gedachte dat ik niet naar God zou mogen gaan voor een tweede kindje, omdat er zoveel stellen zijn die ik een wonderkindje gun, want, liever één kindje dan helemaal geen.
Overvloed is het evangelie
Dat is niet hoe hij het bedoeld heeft! Hij is niet iemand die een onderscheid maakt tussen mensen of die voorkeuren heeft (Rom 2:11-16). God zit niet op de troon van: jouw huwelijk/gezin zegen ik wel en die van jou niet. Nee, dat doet tekort aan het feit dat Jezus zijn leven voor jou en voor mij heeft gegeven! De gedachte dat God mij niet opnieuw zou zegenen was een weerspiegeling van hoe ik mijn eigen gedachten heb laten vertroebelen door onwaarheden. De waarheid is dat Jezus is gekomen om ons in overvloed te geven (Joh 10:10). Ook dus het hebben van overvloed van kinderen. Dus.. voor jou en ook voor ons tweede kindje. Alsof het bloed van Jezus maar voor een beperkt aantal kinderen heeft gevloed. Not! Even een goed moment om dit tot mij door te laten dringen …
Yes, please!
Mijn gedachte dat God het wonder wellicht niet opnieuw zou geven, is menselijk en daarom in eerste instantie begrijpelijk. Maar deze gedachte is niet vanuit de positie van het nieuwe verbond dat wij hebben, zoals je hierboven kunt lezen. Ook de discipelen kampte met een terugval in van oude denkpatronen nadat zij vele wonderen hadden gezien. In Markus 8 kun je lezen hoe Jezus van zeven broden en een aantal vissen duizenden mensen van eten voorzag. Wauw! Jezus deed een groot wonder! Daarna ging Jezus met de discipelen met de boot varen naar Dalmanuta. De discipelen hadden slechts een brood meegenomen. Dat was niet veel – niet genoeg – voor de reis die ze gingen maken. De discipelen maakte zich zorgen over of ze dan wel genoeg eten aan boord hadden meegenomen. Jezus vroeg aan hen:
Waarom hebben jullie het er over dat jullie geen brood hebben? Zien jullie het dan nóg niet? Begrijpen jullie het nóg niet? Hebben jullie zo’n hard hart? Hebben jullie ogen die niets zien en oren die niets horen? Weten jullie niet meer wat er gebeurde toen Ik de vijf broden brak voor de 5000 mensen? Hoeveel manden vol brood hadden jullie toen over? En Hij zei tegen hen: Waarom begrijpen jullie het nog steeds niet? (Marcus 8: 17-21).
Wonderen meemaken
In het stukje daarvoor (Markus 8: 11-13) kun je lezen dat de Farizeeën Jezus op de proef stelden om nog een wonder te doen. Dat deed Jezus niet. De discipelen lieten hun denkbeelden op dat moment, na het wonder van de vermenigvuldiging van de broden en vissen, beïnvloeden door de uitdaging van de Farizeeërs aan Jezus om een teken te laten komen uit de hemel. De discipelen waren als het ware ‘blind geworden’ voor het feit dat Jezus zojuist meer dan duizend gezinnen had voorzien van voedsel. Ze hadden naar hun eigen brood kunnen kijken vanuit het perspectief van het wonder dat Jezus net had gedaan. Als ze dan maar een brood mee zouden hebben, dan zou Jezus daar gemakkelijk meer dan nodig broden van kunnen maken.
Reageren vanuit ‘tekort’
In plaats van door de perspectief van het net gedane wonder naar hun eigen situatie te kijken, maakte de discipelen zich zorgen. Ze startte vanuit de positie van wat zij niet hadden, namelijk meerdere ofwel genoeg brood voor onderweg. De vraag is waarom de discipelen vanuit deze positie naar hun situatie keken, terwijl ze net hadden gezien waar Jezus toe in staat is! Jezus wijst hen hierop door de bovenstaande vragen te stellen: heb je dan niet gezien, dat ik net zoveel brood in overvloed maakte? Heb je dan niet om je heen gehoord hoeveel gezinnen ik blij maakte? Kun je niet herinneren, sinds dat je met mij mee gaat, wat ik allemaal heb gedaan voor de mensen om mij heen? (Markus 8: 17-21).
Wat is je uitgangspunt?
Om even terug te gaan naar het ontvangen van een tweede wonderbaby. Waarom zou ik, net zoals de discipelen deden, kijken naar wat ik niet heb? Is mijn hart verhard, zoals bij de discipelen? Heb ik ogen die niets zien? En oren die niet horen? Wat Jezus eigenlijk zegt is: kijk naar het wonder dat ik al heb gedaan, kun je dat zien? Kun je dat horen? Kun je dat wonder herinneren?
Jezus zegt dat mijn startpunt het wonder is dat hij al heeft gedaan!
Als ik kijk naar het feit dat hij mij door de Heilige Geest zwanger heeft gemaakt, zal hij dan niet weer voorzien? Op basis waarvan heb ik het recht om te denken zoals de wereld denkt? Waarom heb ik het recht om te denken dat ik niet nog een kind zal ontvangen?
Buiten je comfortzone
Een vernieuwd denken laat zien hoe Jezus denkt en wat het wonder is. Dus in mijn geval zou Jezus zeggen:
‘Eveline! Weet je dan niet meer wat ik voor je heb gedaan? Kun je Loïs niet zien? Kun je Loïs niet horen? Herinner je je niet wat ik voor je heb gedaan?’
Hallo! Oeps. Natuurlijk kan ik dat wel, maar het is zo makkelijk om weer vanuit het ‘aardse’ te denken en te handelen.
Do it again!
Jezus neemt de discipelen mee naar een nieuwe manier van kijken en denken buiten hun eigen comfortzone. Het is wennen om anders te denken en daarmee je gedachten te vernieuwen. Het is echter mijn verantwoordelijkheid om mij te bekeren van mijn oude gedachte en Gods waarheid over mijn leven te mediteren. Ikzelf heb de regie hierin, dit is mijn aandeel in het wonder: mijn denken in lijn te brengen met wat Jezus over mijn situatie zegt en denkt. Mijn nieuwe gedachte voor de komende tijd is dan ook:
Ja Heer, doe het wonder opnieuw! Voor de vrouwen die een kind verlangen. En voor ons gezin, een broertje of zusje voor Loïs!
Wat kan jij prachtig schrijven, eerlijk en open.