Jezelf vergelijken met anderen #zij al(weer) zwanger

Jezelf vergelijken met een ander. Ik betrap mijzelf erop dat ik dit dagelijks doe. Social Media maakt het dan ook makkelijk om jezelf te vergelijken: je scrolt door de levens van anderen en ziet en ervaart wat voor leuk en fantastisch leven zij leiden. Onbewust vergelijk ik mijzelf met wat ik op Instagram voorbij zie komen: wat hip is, waar je op vakantie moet gaan, wat de laatste trends zijn voor je interieur en ook nog wat je in de keuken neer kunt zetten als vrouw. Ook ik zie af en toe zwangerschapsaankondigingen voorbij komen. Posts over hoe ver de dames zwanger zijn of hoe snel ze zwanger zijn geworden.

Maar waarom doe ik dat eigenlijk – scrollen door Social Media? Want wat levert dat vergelijken mij eigenlijk op?

#alszwangerwordennietvanzelfgaat

De psychologie van het vergelijken

De sociale vergelijkingstheorie van Festinger (1954) gaat in op het fenomeen dat wij onszelf als mens onderling met elkaar vergelijken. Tijdens mijn studie psychologie heb ik geleerd dat wij onze levens vergelijken met anderen om enerzijds een eigenschap van de ander in onszelf bevestigd te zien (identiteitsvraagstuk), anderzijds omdat wij als mens de natuurlijke basisbehoefte hebben om ergens bij horen (de behoefte aan erkenning). Je kunt jezelf 'upwards' vergelijken. Daarmee wordt bedoeld dat je jezelf vergelijkt met mensen tegen wie je opkijkt. Dit levert je vaak een negatief gevoel op. Want jij hebt niet zo'n strak figuur, jij verdient niet zoveel dat je in een mini cooper kunt rijden en je kunt niet iedere vakantie buiten Europa op vakantie. Ook 'downwards' kun je jezelf vergelijken, veelal om je beter te voelen en je eigen onzekerheid te maskeren.

#zij weer zwanger

De vraag die ik mijzelf stel is of het vergelijken van mezelf op het gebied van zwanger worden met andere vrouwen en gezinnen mij wat oplevert of niet. Gebruik ik de maatstaf van hoe snel andere vrouwen zwanger worden en hoeveel kinderen zij hebben om mijn eigen identiteit vorm te geven? Voel ik mij minder gezien door God als ik nog niet zwanger ben van onze wonderbaby, terwijl anderen 'zomaar' of 'niet gepland' zwanger worden en surprisebabies krijgen? Waar ik eerlijk over kan zijn is dat het horen en zien hoe snel andere meiden zwanger worden mij keer op keer nog raakt. Niet omdat ik niet ontzettend blij voor hen ben. Oprecht ik kan zeggen dat ik dat wel ben. God heeft het immers zo bedoeld dat wij vrouwen vruchtbaar zijn, kinderen krijgen en een gezin hebben. Hiermee suggereer ik niet dat voortplanting het hoofddoel is waarom vrouwen bestaan. Het is een belofte en een opdracht van God aan ons. En die belofte is ook voor mij – en voor jou.

Het raak mij keer op keer 

Onze wonderbaby en het wandelen in geloof voor onze wonderbaby #2 maakt dus niet dat mijn hart ongevoelig is voor zwangerschapsaankondigingen. Ik weet uit ervaring hoe het is om te horen dat iemand zwanger is bij ongewenste kinderloosheid en/of onvruchtbaarheid. Dat ik mijn dochter heb gekregen maakt de situatie wellicht anders denk je misschien. En ergens is dat ook zo. Ik ben immers moeder geworden, ik ben zwanger geweest, ik heb gevoeld hoe het is om een baby te dragen, er is een meisje die mij mama noemt en het liefst bij mij wil zijn – de hele dag.

Waar komt dat heel even niet blije gevoel dan vandaan? Het gevoel dat ik krijg bij een zwangerschapsaankondiging doet mij denken aan het nieuws dat ik kreeg: namelijk dat al mijn eicellen op waren en dat ik nooit biologisch gezien eigen kinderen zou kunnen krijgen. Er is iets in mijn hart wat ervoor zorgt ik mijzelf met hen vergelijk. Waarom is het bij hen wel (zo snel) gelukt om zwanger te worden? Waarom zij wel - en ik nog niet? Hoezo hebben zij niet door hoe pijnlijk het is als je verteld dat je binnen 2 maanden zwanger bent en jij dat al maanden of zelfs jaren probeert? Deze gedachten kunnen nog steeds door mijn hoofd gaan als ik van een vriendin hoor dat ze binnen korte termijn na proberen zwanger is geworden.

Heel even heb ik dan een momentje nodig om mijn gevoel van falen en verdriet er te laten zijn. Het is immers ook niet eerlijk: ik had ook alweer zwanger willen zijn en een baby in mijn buik willen hebben. Wat mij in deze situatie helpt is om terug te gaan naar de basis. En is intimiteit hebben met God, mijn Vader. Met Jezus, mijn vriend. En de Heilige Geest, mijn trooster. Ik herinner mij wat God persoonlijk tegen mij heeft gezegd. Keer op keer word ik eraan herinnerd dat God al tot mij heeft gesproken: Be still.. stop your striving and know that I am God (Ps 46: 10). Ik mediteer op deze tekst en laat het in mijn hart doordringen wat dit inhoudt. Dit rhemawoord maakt dat het makkelijker is om de strijd (van het goede geloof) aan te gaan en mijn gedachten in lijn te brengen met de waarheid: namelijk dat Jezus al mijn pijn en ziekten heeft gedragen, dat het volbracht is! Mijn (rhema)woord is mijn wapen zoals in Efeze 6: 17 omschreven.

Omgekeerde leefwijzen

Laatst zat ik in een situatie waarin ik hoopte samen zwanger te worden met een van mijn vriendinnen. Zij was eerder zwanger geworden, super voor haar! Het raakte mij wel, want ik had ook graag al een baby in mijn buik gehad. De Heilige Geest zei heel lieflijk tegen mij: 'do you want the gift of comparison or gift of celebration'? Oeh. Die kwam binnen. Wij als mens zijn dus van nature geneigd om onszelf te vergelijken met anderen om ons heen. Door social media wordt een ander (perfect) beeld voorgeschoteld. Dit brengt veelal alleen maar jaloezie, afgunst, verdriet en onzekerheid én een onjuist beeld van de werkelijkheid. Uiteraard wil ik liever een gave om de ander te vieren dan mijzelf te vergelijken. Maar zo makkelijk is dat niet.

Het Koninkrijk waar Jezus over praat is op andere principes gebaseerd ten aanzien van de wereldse cultuur en principes. Uitspraken van Jezus als: wie de eerste is zal de laatste zijn, wie geeft zal ontvangen, als je je talenten inzet zul je meer krijgen, je vijand een andere wang toekeren etc. zijn daar voorbeelden van. Ik had het idee dat de Heilige Geest zei dit ook zo werkt met vergelijken en elkaar vieren. 's Werelds en natuurlijk gezien kun je jezelf vergelijken met andere vrouwen: hoe snel zij zwanger worden, hoeveel kinderen zij krijgen en wat voor geluk zij hebben dat zij al moeder zijn. Dit kan zelfs verder gaan met het vergelijken van jezelf met vrouwen die al een wonderbaby hebben ontvangen. De tegenovergestelde leefstijl van vergelijken is de kunst om samen te vieren van hetgeen waar de ander goed in is, waar de ander een geluk of een voordeel mee heeft. Dus ook een (snelle, gezonde) zwangerschap. Dit is de leefstijl die we als christen mogen hebben en waarin wij het verschil mogen maken.

Omgaan met zwangerschapsaankondigingen

Hoe kun je omgaan met zwangerschapsaankondigingen, waarbij je niet verbittert raakt, maar ook niet aan je eigen gevoel voorbij gaat?3 tips om te kunnen dealen met een zwangerschapsaankondiging. Of dat nou je zus, een vriendin, collega of buurvrouw is..

1. Zoek verbinding met anderen

Het vieren van elkaars successen en zegeningen leidt tot geluk. In eerste instantie komt dit wellicht wat rauw over. Waarom zou je vieren dat je vriendin of een bekende totaal geen moeite heeft om zwanger te worden? Zij wel – en jij niet? Het vieren van een andermans' zwangerschap kan je veel meer opleveren dan dat je in eerste instantie denkt. Door een iemand anders succes (in dit geval zwangerschap) te vieren blijf je in verbinding met je sociale omgeving. Op langere termijn zijn mensen die ondanks verdriet en rouw in verbinding blijven met vrienden gelukkiger en kunnen zij eenzelfde kwaliteit van leven bereiken, zo blijkt uit onderzoek. Het vieren van een zwangerschap voorkomt een sociaal isolement en bijbehorende depressieve en angstige gevoelens.

2. Dankbaarheid

Daarnaast is het vieren van elkaars successen een vorm van dankbaarheid. Je kunt dankbaar zijn dat je vriendin/bekende niet ook onvruchtbaar is en dat zij die pijn en een medisch traject niet hoeft door te gaan. Dankbaarheid verandert de attitude van je hart en geeft je een serotonineboost (het gelukshormoon). In de Bijbel zijn vele teksten te vinden over een dankbaar hart en dankbaarheid. David is een goed voorbeeld van een mens die geen reden had om dankbaar te zijn. Toch zocht hij ondanks zijn depressieve vlagen telkens door lofprijs en aanbidding de aanwezigheid van God en was hij God dankbaar. In de psalmen kun je lezen dat zijn hart dan veranderde van verdriet naar vreugde en blijdschap. Niet voor niets staat er in Fillipenzen 4 dat als je Hem dankt de vrede van Hem boven je verstand (gedachten) en je hart (gevoelens en emoties) uit zal gaan! Dankbaarheid levert dus ook positieve resultaten op.

3. Hartscheck

Bij mij zelf is het moment van het 'samen vieren' een check van mijn eigen hartsgesteldheid. Hoe sta ik in mijn geloof vertaald als rust en vertrouwen in het volbracht werk van Jezus? Wat geloof ik nu echt in deze situatie over dat Jezus aan het kruis is gegaan? Is mijn diepste overtuiging in mijn hart en gedachten dat God goed en trouw is, dat Hij zijn woord nakomt? Want als ik diep in mijn hart weet dat Hij een Vader is die zorgt voor mij, die zijn beloftes nakomt, dan weet ik dat ik ook zwanger ga worden. Alleen weet ik nog niet wanneer. Er is voor mij persoonlijk bijvoorbeeld geen reden om niet met anderen om mij heen een feestje te bouwen en naar een babyshower te gaan. Ik gebruik dit moment van het samen vieren van het nieuwe leven als een check in mijn eigen hartsgesteldheid en als een graadmeter van hoe ik Gods goedheid en liefde op dit moment ervaar. Ik zie het als een uitnodiging om Hem dieper en nog beter te leren kennen. Heb je moeite om Gods goedheid en liefde te ervaren? Lees dan meer over SOZO Sessie.

Maar ik voel mij zo ...

Moet ik mijn gevoel negeren en maar doen alsof het oké met mij gaat?

Naar mijn mening is het wel belangrijk om voor jezelf te analyseren in welke fase je je op dit moment bevindt in het verwerkingsproces. Jezelf forceren om maar te doen of alles goed met je gaat terwijl dat niet zo is, is niet de bedoeling. Je gevoel compleet negeren of doen alsof je geen last heb van je gevoelens is niet het punt dat ik wil maken met deze tip. Jouw emoties mogen er zijn! Het hebben van gevoelens als jaloezie, angst, frustratie en boosheid zijn heel reeël en niet meer dan logisch als zwanger worden of blijven niet vanzelf gaat. Welke emoties je ervaart staat los van of je geloof hebt voor een wonderbaby. Het gevaar van het toelaten van emoties kan echter zijn dat je hier volledig in blijft hangen, en dat je je als gevolg hiervan een slachtoffer mentaliteit gaat ontwikkelen. Veelal blijven mensen met een slachtoffermentaliteit vastzitten, in hun eigen web van pijn en raken uit verbinding. Zwangerschapsaankondigingen, babyshowers en geboorten horen bij het leven. Hoe hard dan ook: daar zul je nu en in de toekomst niet aan ontkomen. Hoe je hiermee omgaat en hierover denkt, bepaalt voor een groot deel hoe de rest van jouw leven verloopt.

Keep your hopes up!

Meer lezen over HOOP in wandelen in geloof voor een wonderbaby? Keep your hopes up, babes!
Heb je behoefte aan lotgenoten, of een persoonlijk gesprek? Neem dan contact op met ZWANGER &SZO.

Hoe ik omging met jaloezie lees je hier in de blog: zij al(weer) zwanger.