Zij – al(weer) zwanger

Je vriendin is al (weer) zwanger
Wanneer is het nou toch eens onze beurt om zwanger te worden? Waarom is zij al (weer) zwanger? Is het ons dan echt niet gegund?

In de periode dat ik in geloof wandelde voor ons eerste kindje konden deze gedachten mij soms overspoelen. Dan hield ik het even niet meer, vergat ik Gods woord en waarheden en kon ik verzinken in verdriet. Ik kan mij nog goed herinneren dat een vriendin van mij haar babykamer voor haar eerste kindje waar ze destijds zwanger van was had ingericht. Zwart-wit, mintgroen en minimalistisch.. gewoon perfect voor een eerste kindje. Zo had ik het ook voor ogen als wij zwanger zouden worden. Toen wij ons familie huis kochten en gingen verbouwen hadden wij het kleinste kamertje toebedeeld als toekomstige ‘babykamer’. Zwart-wit, mintgroen en minimalistisch was de styling van deze kamer, ingedeeld als een studeerkamer die zo omgebouwd kon worden als de eerste baby zich zou aandienen.

Precies als onze toekomstige babykamer
Oef.. wat deed dat pijn. De vraag om de babykamer te bekijken kwam op een nieuwjaarsborrel met vrienden. ‘Eef, wil je de babykamer zien?’ Ik deed alsof het mij niks deed en liep zonder wat te zeggen mee naar de babykamer. Samen met mijn andere vriendinnen bewonderde ik de babykamer. Want uiteraard was ik ook blij voor mijn vriendin dat ze een kindje verwachtte. Maar toen ik zag dat de kamer precies zo was ingericht als hoe wij het voor ogen hadden voor onze wonderbaby.. brak ik. Ik vluchtte naar het toilet, waar ik een traan liet. Dit keer kwam het extra hard aan dat mijn vriendin zwanger was. En dit was pas de tweede vriendin die zwanger was nadat wij het nieuws te horen hadden gekregen dat we nooit zwanger zouden kunnen worden van mijn eigen eicel.

Ik wil dit niet!
Ergens ging er door mijn gedachte: waarom komt mijn vriendin met deze vraag of ik de babykamer wil zien? Ze weet toch dat ik het er moeilijk mee heb? En waarom moet het precies dezelfde kleur en stijl als dat wij voor onze toekomstige kamer gepland hadden? Snel bad ik tot Jezus. ‘Heer, ik kan dit niet. Ik wil dit niet. Help me!’ Hij antwoordde meteen: Eveline, wat zegt mijn woord? Ja, uw woord zegt dat met God niks onmogelijk is (Luk 1:17). Dat u de onvruchtbare vrouw een vruchtbare moeder maakt van kinderen (Psalm 113: 9). ‘Oké, spreek het uit!’, reageerde Hij. Ik fluisterde zachtjes deze bijbelse woorden in het toilet, zodat niemand mij hoorde. Na het uitspreken veranderde mijn gevoelens van verdriet, ongeloof en frustratie naar hoopvol: er is voor mij een betere toekomst. Ik veegde mijn traan af en sloot weer aan bij de vrienden om te proosten op het nieuwe jaar.

Een periode later heb ik het er met deze vriendinnen over gehad. Zij waren immers de vriendinnen bij uitstek bij wie ik mij kwetsbaar kon opstellen. Ze wilde ook niet ‘anders’ tegen mij doen omdat ik nou eenmaal nooit kinderen zou krijgen. Heel lief uiteraard. Maar op dat moment kon ik het er niet bij hebben.

Woorden hebben kracht
Door deze moeilijke periode heen herinnerde de Heilige Geest mij er steeds aan om zijn woord te spreken. De Bijbel zegt dat het woord levend en actief is. Het is zelfs scherper is dan een tweesnijdend zwaard, dat doordringt tot ziel en geest, waar merg en been elkaar raken. Het woord is in staat om opvattingen en gedachten van je hart te ontleden (Hebr 4: 12). Onze gebruikte woorden hebben dus kracht. Ze kunnen leven of dood teweeg brengen (Spreuken 8:21)! Onze gesproken woorden hebben zelfs zoveel kracht dat ze genezing kunnen brengen voor je ziel, geest en lichaam (Jac 1: 21). Zo staat het letterlijk in de Bijbel. Naarmate ik mij hier meer in ging verdiepen en hierover nadacht, besefte ik dat ik een keus moest maken. Want als ik beweer een christen te zijn, maar als ik vervolgens niet daadwerkelijk geloof in wat er in deze bijbelteksten staat, wat maakt mij dat voor een christen? Een half gelovige? Die niet gelooft in het onzichtbare (Hebr 11:1), maar iemand die alleen gelooft als ik het zie of ervaar? De vraag die ik mezelf destijds stelde was: geloof ik het wel of niet wat er in de Bijbel staat? Heel zwart wit dus.

Waar kies jij voor?
Ik maakte een radicale keus. Ik geloof wat er in de Bijbel staat. Honderd procent. Daarmee maakte ik dus ook de keuze om ervoor te kiezen om te geloven dat ik al genezen ben van mijn menopauze. Dat mijn woorden kracht hebben. Dat ze leven – een nieuwe eicel en zwangerschap – kunnen scheppen en creëren. Het werd een radicale keuze om Gods woord mijn waarheid en leidraad te maken waarnaar ik ging leven, in plaats te leven naar mijn dagelijkse omstandigheden (zoals opvliegers, zweetaanvallen, slecht slapen, aankomen in gewicht enzovoorts). Uiteraard was dit niet makkelijk en zo maar even gedaan. Het veranderen van mijn denken was een proces waarin ik hard moest werken aan mijn eigen geloofsopvattingen.

Werken aan je eigen gedachten
Vanuit de psychologie weten we dat het veranderen van een (automatische) negatieve gedachte naar een andere -meer positieve- gedachte ongeveer dertig dagen kost om te wijzigen in onze hersenen. Dit alles heeft ook te maken met neuropsychologie vanuit ons brein. Het kost dus tijd om je geloofsopvattingen en denken te vernieuwen. Daar mag je mild mee omgaan naar jezelf toe. Jezelf veroordelen over gedachten als ‘je bent nog niet zover dat je al kunt leven in geloof, in plaats van wat je nu voelt’ of ‘waarom geloof je het nou niet’, ‘zie je wel het gaat mij nooit lukken’ zijn geen behulpzame gedachten. Deze kunnen je zelfs blokkeren van het vernieuwen van je denken!

Gun jezelf de tijd
Ik heb mijzelf dan ook tijd gegeven om aan mijn eigen gedachten te werken, om deze op papier te zetten en de gedachten te analyseren. Door mijn rouwfase was ik niet in staat om (tijdelijk) aan het werk te gaan. Deze tijd thuis heb ik benut aan de slag te gaan met het vernieuwen van mijn denken en om het woord te duiken.

”Jezelf veroordelen over gedachten als ‘je bent nog niet zover dat je al kunt leven in geloof, in plaats van wat je nu voelt’ of ‘waarom geloof je het nou niet’, ‘zie je wel het gaat mij nooit lukken’ zijn geen behulpzame gedachten. Deze kunnen je zelfs blokkeren van het vernieuwen van je denken!”

Het bouwen van geloof
Door het woord of bepaalde bijbelteksten te spreken, hoor je Gods woord hardop. Dit helpt om je eigen gedachten te vernieuwen (Rom 2: 12). Daarnaast groeit geloof door het horen van het woord (Rom 10: 12). Het hardop uitspreken van bijbelteksten heeft daarom nog een positief effect op jouw geloof! Ik sprak het niet uit om de genezing ‘gedaan’ te krijgen van God. Want dan zou het een werken zijn en geen genade (Efe 2: 8-9). Mijn startpunt was al wat Jezus meer dan 2000 jaar geleden voor mij aan het kruis heeft gedaan. Maar mijn denken vernieuwen met de waarheid: dat kan God niet voor mij doen. Dat is mijn keus. En aan mij om te doen en dit prioriteit te maken in mijn leven. De Heilige Geest wil je daarbij helpen. Mocht je daar ook hulp bij willen ontvangen, neem dan contact met mij op voor een SOZO Sessie.

It’s up to you
Waar kies jij voor? Blijven hangen in emotie (begrijp mij niet verkeerd – emoties mogen er zeker zijn) of ga je Gods woord spreken?

It is up to you..