De diagnose onvruchtbaarheid. Wie heeft het laatste woord?

De diagnose onvruchtbaarheid

Het nieuws krijgen om nooit zwanger te worden of dat het moeilijk (traject) gaat worden, is hard, keihard. Mijn wereld viel in duigen toen ik hoorde dat ik onvruchtbaar was en geen kinderen zou kunnen krijgen. We waren namelijk nog niet eens bezig met kinderen krijgen, hoezo zou het dan niet kunnen? Helaas bleek het de harde waarheid: door mijn onvruchtbaarheid zou eiceldonatie – werelds gezien – mijn enige optie zijn. Lees de blog: zwanger na vervroegde overgang! voor meer informatie hierover.

Hoe ga je om met de diagnose onvruchtbaarheid?

De gyn zegt: onmogelijk!

Op het moment dat de gynaecoloog ons vertelde dat mijn vruchtbaarheid de leeftijd van een 65 jarige vrouw had bereikt, wilde en kon ik hem niet geloven. Hoe kon ik zomaar ineens al uit de overgang zijn als 27-jarige? Ik wilde in eerste instantie niet erkennen dat dit waar kon zijn, omdat het mij te veel pijn zou doen om te vatten wat dit nieuws voor de rest van mijn leven zou betekenen. Het ontkennen van de gestelde diagnose onvruchtbaarheid was onderdeel van mijn verwerking. Een van de fases van rouwverwerking is namelijk ontkenning van het slechte nieuws. Hier kom ik later in deze blog nog op terug.

Een second opinion

Na het uitblijven van de zwangerschap binnen de dertig dagen na de profetie, besloten we om langs een Academisch ziekenhuis te gaan om mijn vruchtbaarheid verder te laten onderzoeken. Naast dat de vervroegde overgang al erg genoeg is, zou het mogelijk zijn dat er ook een diepere, nog grotere oorzaak aan vast kon liggen wat mijn eicellen had doen afnemen, zoals een Mosaic/Turner syndroom. Uit dit verdiepende onderzoek bleek dat de eerste gynaecoloog het bij het juiste eind had: mijn AMH waarde (eicelvoorraad) was kleiner dan 0,1. Een cijfer dat ook voorkomt bij vrouwen die al na de overgang een aantal jaar niet meer gemenstrueerd hebben en daarmee dus post-menopauzaal zijn. Corresponderend hieraan waren mijn FSH en LH levels torenhoog. Bovendien waren mijn eierstokken niet meer te zien op de inwendige echo en was mijn baarmoeder gekrompen.

Prematuur ovarieel falen (POF)

‘Hier zal nooit een baby in kunnen groeien’, aldus de gynaecoloog. Deze woorden werden die dag dat ik het nieuws te horen kreeg, geprint in mijn ziel. Dagenlang gingen die gedachten door mij heen, en raakte ik verstrikt in emoties als angst, verdriet, frustratie en depressie. ‘Een arts, die jarenlang gestudeerd heeft en op het onderwerp gepromoveerd is, die zal het wel bij het juiste eind hebben’, was mijn gedachte destijds. Medisch gezien was het dan ook echt zo. Ik kon niet ontkennen dat ik geen eicellen meer had en dat ik als gevolg daarvan onvruchtbaar was. De diagnose vervroegde overgang (Prematuur Ovarieël Falen of Insufficiëntie, POF ookwel POI) kon ik dan ook niet negeren. De menopauze was de staat van mijn lichaam op het gebied van vruchtbaarheid.

God zegt: mogelijk! 

In de Bijbel zijn veel teksten te vinden over vruchtbaarheid, het krijgen van kinderen en moeder zijn, teveel om hier in deze blog te plaatsen. God zegt dus: ik heb jouw vruchtbaar gemaakt. Jezus heeft jouw prijs al betaald. Je bent een erfgenaam van de belofte. De wet is niet meer voor jou van toepassing! Vernieuw daarom je gedachten in lijn met Jezus volbrachte werk – en handel ernaar. Ik heb ervoor gekozen om hier twee teksten te plaatsen die voor mij veel hebben betekend.

Hij maakt de onvruchtbare vrouw een vreugdevolle moeder van kinderen (Psalm 113:9).

Hij zal de vrucht uit je baarmoeder zegenen. Je zal meer gezegend worden ten opzichte van anderen, niemand onder jullie zal zonder kinderen achterblijven of zonder jongen leven (Deut 7:12-14, 30:9, 28:11).

Van je hoofd naar je hart 

Je kunt deze teksten lezen. En ook ‘begrijpen’. Maar wat nodig is om het echt tot je hart te laten doordringen, is wat deze Bijbelteksten nog meer waardevol maakt. Jezus wil zijn woord (= wie hij is) persoonlijk aan jou openbaren! Zoek hem, vraag de Heilige Geest om uitleg over deze teksten. Laat het een persoonlijke openbaring (rhema) worden hoe jij deze teksten mag en kan uitwandelen. Wat is dat, een persoonlijke openbaring? Hoe doe je dat, een rhema woord krijgen? Zie ook de BLOGS ‘wat kan ik doen, HELP!‘ en rehma woord: wat mijn leven compleet op zijn kop zette.

De diagnose negeren?

Moet ik mijn/onze diagnose dan negeren? De diagnose gewoon simpelweg niet geloven, of naast mij neerleggen? Nee, dat hoeft niet. Je emoties mogen er zijn. En die zijn ook reeël. Jezus huilde ook om de dood van Lazarus, ondanks dat hij wist dat hij weer tot leven zou komen (Joh 11:1–44)! Dat laat zien dat ondanks dat je rouw en verdriet kan hebben om je situatie, dit niet betekent dat je niet in geloof staat! Jezus zèlf was het geloof en hij huilde ook ondanks dat hij wist dat dit niet het einde was voor Lazarus! Neem dus de tijd om te rouwen om je diagnose. Er verdrietig om te zijn. Boos om te zijn. Jezus wil er voor je zijn. Ondanks wat je ook voelt en hoe boos je ook op hem bent. We hebben niet voor niets een hoge priester (Jezus) die met ons meeleeft (Hebr 4:15).

Emoties en geloof

Abraham is een goed voorbeeld uit de Bijbel hoe hij hiermee omging: verdriet, rouw en in geloof staan. Zijn vrouw Sarah was onvruchtbaar en al heel oud was (dus ook in de menopauze). Hij ontkende de staat van haar lichaam niet, Abraham stak niet zijn ‘kop in het zand’. Abraham wist dat God persoonlijk tot hem had gesproken en bleef God herinneren aan de belofte van vruchtbaarheid die Hij aan hen had gedaan (Gen 17). Dat was zijn persoonlijke rhemawoord. In plaats van te kijken naar hun leeftijd en onvruchtbaarheid, aanbad Abraham God en sprak hij leven uit over hun situatie. Hij was er volledig van overtuigd dat God zijn belofte zou nakomen. Daarom is het hem ook gegeven (Rom. 4:19-20). Sarah ontving haar kind omdat zij bleef kijken naar diegene die haar de belofte zou geven (God en zijn eigenschappen: Jehova Rapha), in plaats van dat ze keek naar de belofte zelf (de beloofde baby) (Rom. 4:21). Richt je aandacht dus op wie God is, in plaats van wat hij kan doen! Want als je hem zoekt, zal alles – wat in lijn met Gods woord is – je gegeven worden (Matt 6:33).

Doen alsof versus geloven 

‘Geloof’ gaat over het hebben van een persoonlijke relatie met Jezus. Als je weet wat hij voor jou persoonlijk heeft gedaan, brengt dat rust en vrede – een staat van MINDFUL zijn. Wat zegt hij over jouw situatie, persoonlijk tot jouw? In plaats van dat je naar je diagnose kijkt, richt je op wat God over jou zegt, terwijl je aan de andere kant je eigen situatie en omstandigheden niet weg redeneert of doet alsof dit er niet is. ‘Geloof’ erkent het probleem van onvruchtbaarheid, legt dit probleem voor aan God en spreekt Zijn waarheid en belofte uit. God geeft leven en roept dingen (vruchtbaarheid) tevoorschijn zoals ze nog niet zijn of nog niet bestaan (Rom 4:17). Dus oprecht ‘geloof’ doet niet alsof de situatie van onvruchtbaarheid en de bijbehorende emoties er niet is/zijn of niet bestaat/bestaan. In plaats daarvan verklaart ‘geloof’ dat God groter is dan de diagnose van onvruchtbaarheid en je eigen emoties. ‘Geloof’ negeert ziekte of diagnoses niet, maar verklaart Jezus’ mogelijkheid om het lichaam te genezen (Mark. 5:23). Als laatste, ‘geloof’ erkent dat Jezus aan onze behoeften zal voldoen (Matt. 17:24-27).

Wie geloof jij en wat geloof jij over jouw situatie?

Meer blogs lezen? Over wandelen in GELOOF vol HOOP in verbinding met jezelf, je partner en in relatie met JEZUS waarbij je volledige rust en vrede ervaart.